DANİSKA

DANİSKA

DANİSKA sıf. (alm. Danzig’den). En iyi, en yüksek, en büyük: Artık bu davete icabet etmemek korkaklığın daniskası olurdu (B. Felek). [M]
DANİŞ i. (fars. dânisten, bilmek’ten dâniş). Esk. Bilgi, bilim: Karanlık fehm ü dâniş, akl ii istihraç hep muzlim (T. Fikret). || Erkek adı.
— Esk. Dâniş-âmûz («bilim öğrenen»), öğrenci. || Dâniş-fürûş («bilgi satan»), bilgiçlik taslayan. || Dâniş-gâh (veya dâniş-gede, dâniş-geh veya dâniş-sâr) [«bilim yeri»], üniversite. || Dâniş-ger, bilimle uğraşan. || Dâniş-nâme, şahadetname, mezuniyet belgesi, diploma. || Dâniş-pezîr, bilgili, öğrenme yeteneği olan. || Dâniş-perest, bilimi seven. |! Dâniş-ver, bilgin: Şensin ol dâniy ver ki vermiştir kaza / Devre-i irfân-ı is-ti’dada zatınla hitam (Üsküdarlı Hakkı). || Dâniş-verân, bilginler. || Dâniş ve biniş («öğrenme ve bilme»), bilgi ve görgü. || Ehl-i dâniş, bilgi sahibi. || Encümen-i dâniş, akademi, bilginlerden meydana gelen kurul: Huzurun encümen-i dâniş olmuş ehl-i dile (Şinasi). [M]