OBUR sıf. ve i. (esk. türk. opmak, höpürdeterek içmek veya opruşmak, içmekte yarış etmek’ten [?]). Çok yediği halde doymak bilmeyen, gereğinden fazla yemek yiyen (kimse): Kendi derecesinde olmamakla beraber o da hatırı sayılır oburlardan (R. N. Güntekin).
