ÖZÜRLÜ sıf. (¿¡zür’den özür-lü). özrü olan, bir mazeret ileri süren. || Kabahatli, kusurlu: Bu kumaş özürlü. (M)
ÖZÜRSÜZ sıf. (ozür’den özürsüz), özrü, mazereti olmayan || Kusuru bulunmayan.
|| Zf. Bir mazereti bulunmaksızın. (M)
ÖZÜT i. (<5z‘dcn). Eczc. Bk. HULASA. ÖZÜTLEME i. (özüt > özütlemek’ten ö-zütle-me). Eczc. Bk. HULASA çıkarma. ÖZVEREN blş. sıf. Yeni. Fedakârlık eden. (M)
