PALAVRACI sıf. ve i. (palavra’dan palav-ra-ci). Argo. Uydurma söz veya haber ortaya atan, yaptığı işleri büyülten vaatlerde bulunarak konuşan (kimse): Senin Ethem de Halıt paşa gibi palavracı mı? — Halit paşayı ben artık palavracı saymıyorum (Kemal Tahir). Palavracı adam.
+ Palavracılık i. Palavra söyleme huyu (M)
Palavracı Asker (Miles Gloriosus), Plau-tus’un komedisi. Atinalı bir yosma ile Ple-usikles adlı atinalı bir delikanlı sevişmektedir. Delikanlının bir geziye çıkmasından yararlanan Pyrgopolynices adlı bir asker, kadını kaçırarak Efes’e götürür. Atinalı delikanlının kölesi Palestrion durumu öğrenir, efendisine bildirmek için yola çıkar. Ama yolculuk sırasında yakalanarak Pyrgopoly-nices’e teslim edilir. Bunun üzerine, bir mektup yazarak efendisini Efes’e çağırır. Pleusikes Efes’e varır ve komşu evlerden birine yerleşir. Kölenin bulucu zekâsı sayesinde iki âşık birbirleriyle görüşebilirlerse de, buluşmaları gizli kalmaz. Fakat, Pyrgopolynices metresinin ikiz bir kardeşi olduğuna inandırılır. Bu arada Palestrion, Pyrgopolynices’e, metresini bırakırsa, zengin bir kadının onunla evlenmeğe hazır olduğunu bildirir. Pyrgopolynices buna sevinçle razı olur ve genç kadını savmadan önce hediyelere boğar. Ama evleneceğini sandığı kadının evine gidince, kadının kocası tarafından yakalanarak bir güzel dayak yer.
İkinci Kartaca savaşının sonunda yazılmış olan bu oyunun baş kişisi, Scipio’nun gizli bir karikatürüdür. Bu palavracı, İspanyol, İtalyan ve fransız oyunlarındaki Matamore, Rodomont ve Kapitano tiplerinin babası sayılır. (-» Bibliyo.) [L]
