Tahattur
Gecenin aydınlığı zaten bir hayaldi,
Mehfabın hatırası, yine kalblerde kaldı.
Sahili kapladı belki binlerce kayık,
Görülmez oldu zevraktan sulardaki ışık.
Yalnız gönüllerin fecri kabardı,
Deniz ise gizli bir zevk ile sarardı.
Kürekler atarken sessizce kırbaçları,
Ağarmağa başladı dalgaların saçları.
Kıyıları süsledi bir İlâhi güzellik,
Her gönlü kaplamıştı bir nağme gibi şenlik.
Kapılarak böylece sihrine envarîn,
Kimseler anlamadı geçtiğini anların.
Nihayet sabah olup, güneş doğunca heyhat,
Birdenbire bir hayal oldu o güzel hayat.