Bûyunda kaybolurken ezhârın ümitleri
Nur gibi soluyor, lâle gibi yanıyor,
Bir gizli ateşle kızardıkça her yer,
Gönüller aşkın susuzluğuna kanıyor.
Ürperiyor soluklar içinde rüzgâr,
Doluyor yavaş yavaş gülzâre bahar.
Nihayet karanlığa kapılan sahil,
Bulamıyor bir daha sularda kandil.