Rüzgâr aynı rüzgâr, yağmur aynı yağmur,
Lakin göremiyorum seni enginde.
Zulmetler gülümsüyor mağrur mağrur,
Gönül aynı gönül, hayat aynı hayat,
Bilmiyorum nesi var, bu yeşil hiyabamn.
Kalbime dolarken ağır ağır tabiat Dağılıyor efsunu, o alevden müjgânın
Gözler, aynı gözler, sözler aynı sözler,
Nihayet rizân oluyor, rûhuma aşkın.
Yayılırken ummana derûnundaki izler,
Buluyorum kendimi semaya yakın.
ÇAĞLAYAN NAĞMELKR
Üstad Sadi Hoşses’e Çağlayarak dökülür kallılere nağmeler,
Şelâleyi andıran bir tatlı avaz ile.
Ne güzel icra edilir, şarkılar, besteler, Ahenge ahenk katan bir İlâhi saz ile.
Dinlemek ne hoştur, o sesi doya doya,
Biz yaz gecesi bakarak yıldızlara, aya.
Ne büyük tesellidir, kurmak hülya Dolarken gönüllere o ilâhi neside.
O baygın ahenge dayanabilir mi insan?
Sardıkça rûhunu rikkat dolu bir heyecan. Elbet bulur gönüller, huzura artık imkân,
Bülbül âsâ sedanın yükseldiği yerde.