Çık gel ..
Bırak Keşkelerin ; Ama’ların Ardına sığınmayı..
Gel ki..
Kulaklarına Sözün hakikatini Fısıldayayım ..
Kalbine İnip ruhuna Bulanayım..
Mesafeleri Bahane etme.. Saatleri..
Dağları ; yolları..
Gece sisliymiş .. Otobüslerde yer yokmuş..
Taksiler bu kadar uzun yola çıkmıyormuş..
Deme..
Bekle .. Geliyorum De..;
Ömrümce bekliyeyim ..
Kalbimi Avuçlarının sıcaklığına terk edeyim…
hadi Sevgilim…
Haliçte bekliyorum seni..
her zaman ki yerde..
İbrahim İnecik
