ALLAHLIK sıf. Tkz. 1. Kimseye zararı dokunmayan, ama kendisinden hiçbir iş de umulmayan kimse için kullanılır; saf, budala: Allahtık bir adam. —2. Sonucundan ümit kesilen, Allah’a bırakılan bir iş, kendi haline terk edilmiş kötü durumdaki şey için kullanılır: Allahlık bir dava. Allahlık bir karar. Allahlık bir otel.
Allahlık
26
Eyl