SATURNUS
SATURNUS
, İtalya’nın en eski tanrılarından biri. Sonraları Yunan tanrı-
sı Kronos ile bir tutuldu ve Karta-ca’nın Büyük Tanrısı Baal ile de özdeşleştirildi. Köylülerin ve bağcıların tanrısıydı. Mitolojiye göre, Jüpiter tarafından Olimpos’tan kovuldu, Latium’a geldi ve Roma’nın kurulacağı Capitolium tepesinde Saturnia adı verilen bir yerleşim yeri kurdu. Yerli halka tarımı ve bağcılığı öğretti. Bir bolluk ve mutluluk çağı yaşandı. Bu dönemin anısına, sonraları Saturnales adı verilen bayramlar düzenlendi. Bu bayramlarda halk hiçbir sınır tanımaz, köleler efendi olur, efendiler kölelere hizmet edermiş. Forumda bulunan, Augustus ve Diocletianus dönemlerinde yeniden yapılan Saturnus Tapınağından günümüze ancak sekiz sütun kalmıştır.
SATÜRN, Güneş Sistemi gezegenlerinden biri. Güneş’ten uzaklık sıralamasında altıncı, büyüklük bakımından Jüpiter’den sonra İkincidir. Diğer adı Zühal olan Satürn’ün çapı 119.300 km.dir. Güneş’in çevresindeki dönüşünü 29,5 dünya yılında tamamlar. Güneş’e olan uzaklığı ise 1 milyar 427 milyon km.dir. Kütlesi Dünya’dan çok daha büyük olmasına rağmen, yoğunluğu yaklaşık 0,7 g./cm.3 olduğundan, yerçekimi kuvveti, Dünya’daki kadar güçlü değildir. Atmosferini oluşturan başlıca maddeler arasında hidrojen ve helyum önde gelir. Yüzeyindeki sıcaklık ortalamasının sıfırın altında 180°C olduğu sanılmaktadır. Diğer gezegenlerden farklı özelliği, ekvatoru çevresinde aydınlık ve karanlık halkaların bulunmasıdır. 1980 Kasımı’nda Satürn dolaylarına ulaşan Voyager-I uydusunun gönderdiği bilgilere göre halkaları, daha önce sanıldığı gibi 5-6 halka değil, bıçak sırtı inceliğinde yüzlerce halkadır. Yine bu halkaların buz ve taş zerreciklerinden oluştuğu anlaşılınca, bunların gezegenlerarası çekim ve hareket kanunlarına uymadan nasıl asılı kaldıkları gökbilimcilerin zihnini meşgul etmektedir. Yüzeyinde hızı saatte 900 km. yi bulan fırtınalar olduğu saptanmıştır. Çapları 200 km. ile 5.800 km. arasında değişen 10 uydusu olduğu bilinmektedir. Voya
ger-l’in gözlemleri sırasında Satürn’ün şimdiye kadar bilinmeyen 3 yeni uydusu daha olduğu anlaşıldı. İç yapısı hakkında kesin bilgiler yoksa da, merkezinde bir kaya kütlesi, onun üzerinde buz tabakası, daha üstte metalik hidrojen ve nihayet moleküler hidrojenden oluştuğu sanılmaktadır. Uyduları şunlardır: Ja-nus, Mimas, Enceladus, Tethys, Di-one, Rhea, Titan, Hyperion, Lape-tus, Phoebe. Bunlar içinde en büyüğü Titan en küçüğü de, aynı zamanda Satürn’e uzak olan Phoebe’dir.