Yaşama Saygı
adamı, doğaya karşı duyarsızlığı konu-yarmak isteyen bir Kızılderili, “Son ne– – son ağaç kesildiğinde, son ba-
• r “i. Taranın veıımediğini anlayacak-‘¿vasinde öğrendiğim Gediz çalışmak lazım, her zaman her yerde anlatmak lazım. En basitinden; hayatımda yalnızca bir defa salep içtim, ilkokul beşinci sınıfta arkadaşlarımla. Nasıl da dilim yanmıştı, bir daha da hiç içmedim. Şimdi anlıyorum aslında yanan dilim değil yüreğim, vicdanım olmalıymış ama çevremde salep içen çok. Allık onlara bir fincan saleple yaptıkları kıyımı anlatacağım; umarım artık içmezler. Bu dergiyi keşke herkes okusa ve baş ucuna koysa. Kendi hayatının dışında daha kimlerin canı yanıyor öğrense. Bizler tepkimizi belli edebiliyoruz. Onlar sessizce aramızdan ayrılıyorlar oysa ki. Bu dünyada yalnız değiliz. Yeşil mektubu herkes okumalı, yaşam yoldaşlarına sahip çıkmalı. Kırmızı boşlukların azalması ümidiyle.
