Kuğu, masallarda ve efsanelerde daima soylu bir hayvan olarak anlatılır. Lekesiz bir beyazlıkta tüyler, zarif bir boynun üzerinde onurla yüksek tutulan bir baş, garip bir çağrıyı andıran bir çığlık, işte beyaz kuğu. 60 yıl kadar yaşayan bu kuşun gerçekten soylu olduğunu gösteren iki olay vardır: kuğular sürü halinde uçarken aralarından biri hastalanırsa veya yorulursa onu asla kaderi ile başbaşa bırakmazlar. Erkek kuğu eşi öldükten sonra asla bir başka eş aramaz, ölünceye kadar “bekâr” yaşar. Bu soylu yaratığın doğal bir ölümle aramızdan ayrılması nadirdir, çoğu kez açlıktan, kötü havalardan, uzun göç uçuşlarındaki bitkinlikten ve düşmanlarının saldırısından ölür ku-
ğular. Ölmeden az önce en tatlı sesiyle en tatlı şarkısını söyler, bu nedenle edebiyatta bir insanın son sözleri için “kuğunun şarkısı” deyimi kullanılmaktadır.
