PARLAKLIK i. (parlak’tan parlak-lık). Parlak olma hali: Güneşin parlaklığı gözü kamaştırır. |] Mec. İlgi ve dikkat çekici olma: Demek istediklerinin büyüklüğüne, parlaklığına vuruluyor, kelimelerinin yerinde olup olmamasına, birbirine yakışıp yakışmamasına bakmadan yazıp gidiyorlar (N. Ataç).
— Astron. Bir ytldızın parlaklığı, bir yıldızın göz üzerinde yarattığı az veya çok şiddetli etkiyi belirleyen nicelik. Bk. ANStKL.
— Boya. Bir boya tabakası üzerinde yansıyan ışık akışının gelen ışık akışına oranı.
— Miner. Bk. ANSIKL.
— Opt. Bir yüzeyin ışık şiddetinin, uzaktaki bir gözlemci tarafından görünen alanına bölümü. (Parlaklık birimleri stilb ve nıt’tir. Uygulamada genellikle blondel kullanılır. Bir stilb 31 400 blondel değerindedir.)
— Televizyon. Televizyon alıcılarında, görüntünün meydana geldiği flüorışıl ekranın aydınlığı.
