ÖZGÜN sıf. (dVden öz-gün). Yeni. Yalnız kendine has, kendine özgü bir nitelik taşıyan: Özgün bir yazar. || Bir buluş eseri olan, aynı türden hiç bir şeye benzemeyen: özgün bir deneme. (Eşanl. ORİJİNAL.)
♦ özgünlük i. Yeni, özgün olma hali: Bir yazarın özgünlüğü. Eşanl, ORİJİNALLİK. (M)
ÖZGÜNAŞI blş. i. Yeni. Hastalığın bulunduğu kimseden alman mikrobun üretilmesiyle elde edilen aşı. (Aralıklı ısıtma yoluy-le hastalık yapma gücü azaltılan bu aşı, cerahatin alındığı hastanın derisinin altına şırınga edilir, özgünaşı metodu, özellikle stafilokok enfeksiyonlarına, kan çıbanına karşı kullanılmıştır.) [L]
