YUNUS.

Yunuslar dişli balinalar grubundan memeli hayvanlardır (bak. BalİNa). Bütün memeliler gibi sıcakkanlıdırlar. Havanın oksijeniyle solunum yapar, doğurarak ürer ve yavrulannı sütleriyle beslerler. Yunuslann, çoğu 3 metreden kısa 40’ı aşkın türü vardır. Büyük bölümü denizlerde, öbürleri ırmaklarda yaşar. Ağızlan keskin dişlerle donanmıştır. Temel besinlerini bahklar oluşturur. Aynca kabuklu deniz hayvanlannı da yerler.
GeneUikle yunuslann üst bölümleri siyah, alt bölümleri beyazdır. Gövdeleri zarif biçimde gelişmiş, sivrilerek uzayan çeneleri gaga biçimini almıştır. Bu • özellikleri sayesinde
yakın akrabaları olan musurlardan ayırt edilebilirler. Musurlar daha kahn gövdeli, i küt çeneli ve genellikle daha küçük yapılıdır (bak. MUSUR).
Bayağı yunus (Delphinus delphis) ve ,şişe burunlu yunus (Tursiops truncatus) en tanınmış yunus türleridir. Tropik ve ılıman bölge denizlerinde geniş bir dağılım gösteren bu iki tür Türkiye’yi çevreleyen bütün denizlere yayılmıştır. Şişe burunlu yunusun gagası daha kısa ve hafifçe yukan kıvnk; alnı şişkin, dişleri daha iridir. . ı
. Yunuslann insana dostça davrandığı eskiçağlardan beri bilinmektedir. Günümüzde yunuslar büyük deniz akvaryumlannda çeşitli gösterileri başanyla yaparken görülebilir. Bu zeki, oyuncu hayvanlar çok çeşitli sesler çıkai-arak kendi aralannda “konuşur”. Bilim adamları yunuslann suyun altında nasıl iletişim kurabildiklerini anlamaya ve verilecek görevleri yerine getirecek biçimde eğitilmesine çalışmaktadırlar;