Svante Arrhenius

Arrhenius, Svante
İsveçli fizikçi ve kimyacı (VVijk 1859-Stockholm 1927). Elektrolitlerin iletkenliği üstüne doktora tezini veren ( 1884; bu tezin, 1903’te ilk Nobel fizik ödülünü almasına büyük katkısı oldu) Svante Arrhenius, eriyiklerin iletkenliğini inceledi; elektrik akımı geçmezken bile, ayrılmış tuzların kısmen ayrılmış olduğunu ve eriyiklerde yalnızca tuz molekülleri değil, özel bir elektrik halinde her iki bileşkenin atomlarının bulunduğunu ortaya koydu. Berthollet’nin 1801’e doğru sezdiği bu düşünceyi modern biçimde dile getirmekle, elektrolitlerin kimyasal özelliklerini açıklayan iyonlar kuramını yaratmış oldu. Ayrıca uzun yıllar biyokimyayla uğraşıp, canlı organizmalar üstünde toksin ve antitoksinlerin etkilerini inceledi. Termodinamik yasaları üstünde çalışmalarından sonra, Clausius’un kuramına karşı çıktı. Ömrünün sonuna doğru gökbilimle de ilgilenip, kuyrukluyıldızların kuyrukları konusunda, ışınım basıncına dayanan bir kuram geliştirdi. Ortaya attığı “panspermi” kuramıyla, yaşamın evrenin her yanına eşit biçimde dağıldığını ve yıldızlararası boşlukta yer değiştiren çok küçük canlı hücreler aracılığıyla bir yıldızdan ötekine aktarılabileceğini ileri sürdü.