absida

absida
Dinsel mimarlıkta, iç mekânın yarım daire ya da çokgen planlı uç bölümü. Absida (ya da apsit), ilk olarak hıristi- yanlık öncesi Roma mimarlığında kullanılmış, genellikle tapınaklarda, anıtsal heykelin bulunduğu yerde derin bir niş olarak tasarlanmıştır. Bu biçim, Roma bazilikalarında merkezî şahında da korunmuş ve erken Hıristiyanlık dönemi kiliselerine de uyarlanmıştır: Kiliselerin ilk örneklerinde rahipler absida bölümünde oturur, absida kilisenin merkezi ile sunağını ayırırdı. Erken hıristi- yanlık ve Ortaçağ kiliselerinde, absida genellikle, koro yerinin arka tarafında, kilisenin doğu bölümünde yer almıştır; ama çapraz sahnın sonunda ya da yarımkubbe- nin altında bulunduğu kiliseler de vardır. Dindışı mimarlıkta, özellikle de Roma biçimlerinin taklit edildiği XVIII. yy’da, absida genellikle heykel sergileme bölümü olarak kullamlmış, İngiliz mimarı Robert Adam, yapılarının pek çoğunda absidaya da yer vermiştir.