Padişahın Emridir: Hacıların Huzur ve Rahatı Sağlansın
Kanunî Sultan Süleyman’dan Mekke-i Mükerreme Emiri’ne…
Osmanlı padişahı Kanuni Sultan S üleym an 1560 sen esin d e hacıların hac vazifelerini emniyet ve huzur içinde yaptıklarınd an dolayı memnun olmuş ve bu memnuniyetini Mekke-i Mükerreme Emiri Şerif Hasan’a mektupla bildirm işti…
“Bu mektup, Mekke-i Mükerreme Emiri Şerîf Ha- san’a yazılmıştır, içi uğurlu mektubunuz elimize ulaştı. Mektubunuzda vüce Bevtullâh’ın hacılarının ve Haz- ret-i Peygamberimiz Aleyhisselam’ın kabrinin ziyaretçi- lerinin Osmanlı memleketlerinin diğer yerlerinden gel- iliklerini haclarını ve vazifelerini eda ettiklerini, bu VÜ- ce mekan ife büyük mahallerde ibadetlerini ifa edip memleketlerine selamet ve emniyetle döndüklerini ve üstün hediyelerin ulaştığını bildiriyorsunuz. “Söylediğiniz her şey tarafımızca malum oldu. Karar- laştınlmıştır ki, bu mübarek yerlerin bütün işleri size hava- le edilmiş ve görüşünüze bırakılmıştır. Bu mübarek yerlerin korunması için gösterdiğiniz özen ve çalışmanız ve üstün devletimize bağlılık ve İhlasınız gereğince, şanlı nesliniz ve güzel kurallarınıza uygun olarak bu hususta himmet üzere olunuz. Teşekkürle yad edilecek çalışmalar ve gayretler gösterdiğiniz, insanlara şefkatle davrandığınız, hacı- lan, ziyaretçileri ve ticaret erbabını koruyup gözettiğiniz anlaşılmaktadır. Keza gelen hacılar ve ziyaretçiler ve gerek yerleşik halk, komşular ve yolcular olsun; yüce Beyt’i tavaf etmeleri ve Hazret-i Peygamber Efendimiz’in kabrini ziyaret etmeleri için halkı gözettiğiniz gözlenmektedir. Muvaffak eden ve ihsan ve bereketleriyle yardım eden, Allahii Teâlâ’dır. 9 Nisan 1560” (BOA.A.DVNS. MHM.d, 3-905)
Sultan İkinci Selim Han’dan Şam Hac Emiri’ne…
Sultan ikinci Selim Han’ın, Semer- kandlı hacılara, deve ve her türlü ihtiyaçlarının karşılanmasında Hac Emiri tarafından yardım edilmesi hakkında bir emri…
“Şam Hac Emiri’ne hüküm ki:
“Şu anda Semerkand’dan Müslümanlar Mekke-i Mükerreme’ye hac için gelmiş ve o taraflara yönelmişlerdir. Buyurdum ki:
“Bu insanların gereldi olan develerini ve diğer bütün ihtiyaçlarını itina ile görüp kimseye rencide ettirip ürkütmeyesin. 25 Ocak 1568”
