XX. YÜZYIL

Alman gerçekçiliği, güçlü bir romantik gelenekten geldiği için, 1885’ten sonra Gerhart Hauptmann ve Arno Holz’un tanıttığı natüralizm şok etkisi yaptı. Hauptmann, natüralist kuramın keskin kurallarının üstesinden gelmeyi bildi ve inandırıcı drama karakterleriyle melankolik oyunlarına bir Viyana ruhu kattı. Sembolizm, 1900’lerde, Stefan George, Rainer Maria Rilke ve Hugo von Hofmannsthal gibi şairler sayesinde natüralizme tepki olarak doğdu. Modern dünya edebiyatının en güzel şiirlerinden bazılarını bu şairler yazdı. Anlatımcılık, 1910-1925 arasında etkinlik gösteren belli şairlerin üsluplarını belirten bir terimdir. Savaştan önce, Gottfried Benn, Georg Trakl ve Georg Heym gibi şairler biçim denemeleri yaptılar. Birinci Dünya Savaşı’ nın sonuna doğru ve Alman Cumhuriyeti’nin ilk yıllarında tiyatro yazarları, Georg Kaiser ve ErnstTollertiyatroda devrim yapmaya çalıştılar. Bu dönemde, Prusya aristokrasisi ve Berlin orta sınıfı alt tabakasının tarihçisi Theodor Fontane’nin arı gerçekçiliği, Hermann Beach, Alfred Döblin, Thomass Mann ve Robert Musil’in epik denemeleri sayesinde öykü’gelişti. Bu yazarlar dönemlerinin toplumsal, entelektüel i ve duygusal sorunlarını ortaya koydular ve Marcel Troust ya da James Joyce’un anlatım tekniklerini kullandılar