çokseslilik

Teksesliliğe karşıt olarak iki ya da ikiden çok ses ya da
çalgının birarada kullanılmasını belirten müzik terimi.
Çoksesli ezginin kökeni, üstünde tartışılan bir konudur.
Bazı uzmanlar bu müziğin musevi dinsel törenlerden
doğduğunu, bazılarıysa, İtalyan denizcileriaiin değişikliğe
uğratarak benimsedikleri ve Flandre kıyılarına
kadar götürdükleri müslüman havalarından kaynaklandığını
ileri sürer. Avrupa’da IX. yy’dan ortaya çıkan çoksesli
müzik, Avrupa bestecilerinin en büyük buluşu sayılır.
Önceleri temel olarak alınan bir gregoryen ezgisiyle
ikinci bir insan sesinin karşılaştırılması biçiminde ortaya
çıkmış, XII. yy’da Paris’te besteci Perotin, 3, hattâ 4 insan
sesini birarada kullanmış, daha sonra, beste tekniğinin
geliştiği ölçüde, ses sayısı giderek artırılmıştır.
Müziğe sanattan çok bilim gözüyle bakan Flamand
bestecilerinin XV. yy’da ortaya koydukları karmaşık
yöntemlerin ardından, bir sonraki yüzyılda, özellikle
Italyanlar (Palestrina) tarafından çoksesli müziğe açık
seçiklik ve denge öğeleri katılmıştır.