BİSKÜVİ

BİSKÜVİ; Aim. Keks (m), Zwieback (m), Fr. biscuit, İng. biscuit. Az mayalanmış undan yapılan, nem oranı düşürüldüğü için uzun zaman muhâfa- za edilebilen sert, kuru, tatlı veya tuzlu kurabiye. Genellikle buğday unu, bitkisel yağlar, su, kabartma tozu ile çeşidine göre tatlı veya tuzlu olarak hazırlanan bisküvi hamuruna, kakao, peynir, fındık, vanilya ve kuru üzüm gibi maddeler katılır. Bu karışım, kalıplara dökülerek, değişik derecedeki sıcaklıklarda gevrekleşinceye, yâni belli kıvamına gelinceye kadar fırında pişirilir. Ürünler, nemden korunmak için çeşitli ambalajlar içinde muhâfaza edilir. Bisküvinin tâzeliğini koruma süresi, en uygun şartlarda bir veya bir buçuk senedir. Süt ve yumurtadan îmâl edilen yarı kuru bisküviler uzun zaman korunamadığından, kısa sürede tüketilmelidir. Türkiye’de üretimine 1924’te başlanan bisküvinin, gıdâ sanâyi içinde büyük bir payı vardır. Bisküvi üretimi, 1970-80 yılları arasında büyük bir artış göstermiştir. Ülkemizde, dördü büyük olmak üzere otuza yakın fabrika üretimde bulunmaktadır. Günlük üretim kapasitesi ortalama 600 ton dolaylarındadır. Üretimin bir kısmı, Ortadoğu ve Körfez ülkelerine ihraç edilmekte olup, en büyük pazar payını Suudi Arabistan almaktadır.