EBÛ SÜFYÂN BİN HARB

EBÛ SÜFYÂN BİN HARB; Eshâb-ı kirâmın
büyüklerinden ve Resûlullah efendimizin kayınpederi.
İsmi, Sahr bin Harb’dır. Annesinin adı
Safiyye’dir. Künyesi Ebû Süfyân ve Ebû Hanzala’dır.
Hazret-i Muâviye’nin ve Peygamber efendimizin
mübârek zevceleri olan Ümm-i Habîbe’nin
(radıyallahü anhâ) babasıdır. Dedesi, Ümeyye bin
Abd-i Şems bin Abd-i Menâf tır. 565 (H.Ö. 58) senesinde
Mekke’de doğdu. 651 (H. 31) senesinde
Medine’de vefât etti.
Müslüman olmadan önce, Resûlullah efendimizin
büyük düşmanıydı. Uhud ve Hendek muhârebelerinde
Müslümanlara karşı müşriklerin
başkumandanlığını yaptı. Hudeybiye Sulhnâmesi’ni
yenilemek üzere Medine’ye gitti.
Ebû Süfyân, Resûlullah efendimizin huzûruna
varıp sulhu yenilemesini arz edince, sevgili
Peygamberimiz reddettiler. Ebû Süfyân üzüntü ve
pişmanlık içinde geri döndü. Mekkeli müşrikler bu
işi başaramadığı için onu çok kınadılar.
Peygamber efendimiz, 629 senesinde Mekke’yi
fethetmek üzere 12.000 kişilik ordusu ile
Medine’den hareket etti. On günde Mekke’nin
Merruzzahrân bölgesine geldiler. Ebû Süfyân, yanma
birini alarak keşf için yola çıktı. Yolda yanlarına
bir arkadaş daha katıldı.
Peygamber efendimiz, Ebû Süfyân’ın İslâm
ordusu tarafına gelmekte olduğunu haber verdi.
Hazret-i Abbâs yanlarına giderek onları tanıdı ve
İslâm ordugâhına götürdü. Ebû Süfyân ve yanındakiler,
korku ile mücâhitlerin arasından geçerek
sevgili Peygamberimizin huzûr-i şeriflerine geldiler.
Kâinâtın Sultânı, onları güzel karşıladı. Mekkeliler
hakkında bilgi aldı. Geç vakitlere kadar
konuştuktan sonra, onları İslâma dâvet eyledi.
Ebû Süfyân’ın arkadaşları Hâkim bin Hizâm ile Büdeyl,
derhal kelime-i şehâdet getirerek Müslüman
oldular. Fakat Ebû Süfyân’ın tereddüdü devâm
ediyordu. Sabah olunca, merhamet deryâsı sevgili
Peygamberimiz: “Ey Ebû Süfyân! Yazıklar
olsun sana! Allahü teâlâdan başka ilâh bulunmadığını
öğrenme zamânı hâlâ gelmedi mi?”
buyurdu. O da; “Anam-babam sana fedâ olsun!
Yumuşak huylulukta ve şereflilikte ve akrabâ hakkını
gözetmekte üstüne yoktur. Sana ettiğimiz bu
kadar cefâdan sonra, sen, hâlâ bizi hidâyet yoluna
dâvet ediyorsun. Ne kadar merhâmetlisin. Allah’tan
başka ilâh olmadığına inandım. Sen de Allah’ın
Resûlüsün.” diyerek Eshâb-ı kirâmdan olmakla
şereflendi.
Ebû Süfyân radıyallahü anh, Mekke’ye gelip,
kendisini merakla bekleyen müşriklere Müslüman
olduğunu açıkladıktan sonra; “Ey Kureyş cemâati!
Muhammed aleyhisselâm, karşısında dayanamayacağınız
kadar büyük bir ordu ile yanıbaşınıza
gelmiş bulunuyor. Boş yere kendi kendinizi aldatmayınız.
Müslüman olunuz ki, kurtulasınız!
Ben sizin görmediklerinizi gördüm! Sayısız bahâdırlar,
atlar ve silâhlar gördüm. Onlara kimse
karşı koyamaz. Kim, Ebû Süfyân’ın evine girerse,
ona emân verilmiş öldürülmekten kurtulmuştur.
Kim Beytullah’a sığınırsa ona emân verilmiştir.
Kim evine girip kapısını kapatırsa, ona da emân verilmiştir!”
dedi. Bunun üzerine müşriklerin azılılarından
bâzıları, Ebû Süfyân hazretlerine karşı çıkarak
hakâret ettiler. Hattâ, İslâm ordusuna karşı
çıkmak için, acele hazırlığa başladılar. Fakat bunların
sayıları çok azdı. Diğerleri, bunlara iltifât
etmeyip evlerine koştular. Bir kısmı da Mescid-i
Haram’a sığındı.
O gün fazla kan dökülmeden Mekke fethedildi.
Bunda Ebû Süfyân’ın pek büyük hizmeti oldu.
Hanımı Hind de radıyallahü anhâ Müslüman oldu.
Mekke’nin fethinden hemen sonra yapılan Huneyn
Gazâsına katılan hazret-i Ebû Süfyân, kahramanca
çarpıştı. Tâif Muhârebesinde bir gözünü
kaybetti.
Resûl-i ekrem efendimiz, daha sonra onu Necrân’a
vâli gönderdi. Hazret-i Ömer zamânma kadar
orada vâlilik yapan Ebû Süfyân, halîfeden izin
alarak Suriye’deki gazâlara katıldı. Yaptığı ateşli
konuşmalarla askerleri harbe teşvik ederdi. 636’da
Yermük Muhârebesine katıldı, diğer gözünü de
orada kaybetti.
651 (H.31) senesinde Medîne-i münevvere –
de vefât etti. Cennet-ül-Bakî Kabristanına defnedildi.
Ebû Süfyân radıyallahü anh, pek fazla hadîsi
şerif rivâyet etmemiştir. Bir gün Peygamber efendimize
ihlâstan sordu. Peygamber efendimiz;
“Rabbim Allah’tır, dedikten sonra, emrolunduğun
gibi dosdoğru olmandır.” buyurdu.