PİPO; Aim. Pfeife (f), Fr. Pipe (f), İng. Pipe. Tütün
içmek için kullanılan özel tipteki ağızlık.
Ucunda tütün koymaya yarayan bir lüle ile buna dikey
olarak yapılan ağızlıktan ibârettir.
Piponun vatanı Kuzey Amerika’dır. Avrupa’ya
16. yüzyılda tütünle berâber buradan gelmiştir. Kızılderililer
ve Maya râhipleri pipo ile tütün içerler, Kızılderililer
dostluk işâreti olarak bunu ikrâm ederlerdi.
Pipo yapımı için en makbûl malzeme funda köküdür.
Fundanın kökü diğerlerine nazaran daha hafif,
daha sıkı, daha dayanıklıdır. Yalnız temin etmek
çok güçtür. Çünkü pipo yapılacak funda kökünün
60-100 yaşında olması gerekir. Bu kadar zamanda
kökler ekseriya çatlar. Düzgününü bulmak
çok zorlaşır. Kök bulunsa bile bunu pipo yapmak için
çok emek ve zaman ister. Bu bakımdan bu cins pipolar
pek nâdir olup, fiyatları da pahalıdır. Fundadan
başka kiraz, yâsemin, gül, mersin, abanoz gibi dayanıklı
ağaçlardan da yapılır. Memleketimizde pipolar,
Eskişehir civarında çıkartılan lüle taşından yapılır
(Bkz. Lületaşı). Değişik boy ve biçimde el
emeğiyle yapılan pipolar dışarıya ihraç edilir.
PİPO
22
Eki