BEHÇET HASTALIĞI

BEHÇET HASTALIĞI; ağızda aft (sarı-gri
renkte etrafı kırmızı halka ile çevrili lekecik), tenâsül
organlarında yüzeysel (sathi) ülserler (doku
tahribi bölgeleri) ve gözde ön odacıkta irin (nâdiren
olmayabilir), üvea (damar) tabakalarının iltihâbı
gibi üç esas ârızası bulunan, çok ağrılı, alevlenmelerle
tekrarlayan, müzmin seyirli, ekseriyâ iki
gözü tutan, körlükle nihayet bulan ve daha çok
erkeklerde görülen bir hastalık. Bu hastalıkta deri,
eklem, kalb, damarlar, akciğer, mîde, barsak,
böbrek ve sinir sisteminde de arazlar görülebilir.
İlk olarak 1937 yılında, İstanbul Üniversitesinde
dermatolog (deri hastalıkları uzmanı) Prof.
Dr. Hulûsi Behçet tarafından yukarıda belirtilen
arazlarla seyreden bir hastalık tarif edilmiştir.
1947 yılında ise, Cenevre Tıp Kongresinde Zürihli
Prof. Mischer’in tavsiyesiyle hastalığa, “Behçet
Hastalığı” adı verilmiştir. Daha sonra Türk göz
hastalıkları hekimleri (Ayberk, Başar, Bengisu)
ve Batılı göz hastalıkları uzmanları (Weckers,
Franceschetti, Babel ve Meyer) vak’alarla Behçet’in
târif ettiği hastalığı doğrulamışlardır.
Hastalığın sebebi olarak hâlen virüs, mukoz
salgı îmâl eden zarlara karşı spesifik antikor ve
HLA-5 doku antikoru yâni immun sistem (bağışıklık)
bozukluğu suçlanmaktadır. Behçet Hastalığı
bir veya birkaç aylık hattâ bir yıllık aralarla
tekrarlar ve her tekrardan sonra kısa süreli (yaklaşık
bir ay kadar) iyilik dönemi bırakır.
Hastalığın belirtileri: Âniden 39,5-40 derece ile
başlayan ateş bir hafta kadar devam eder.Bundan
sonra 2-3 hafta süren bir iyileşme devresi gelir.
Daha sonraki devrede; görmede bulanıklık,
ağızda aftlar ve üreme organlarında yüzeysel ülserlerin
meydana gelmesi ile hastalığın üç ana belirtisi
ortaya çıkmış olur. Bu üç araz her nöbette görülür.
Bunlar birlikte meydana gelebilir veya biri diğerini
tâkib edebilir. Nöbetlerin tekrarlanması arasındaki
zaman çok değişir. Umûmiyetle önceleri bir
ay kadardır. Birkaç ay, bir yıl veya yıllar sürebilir.Tedâvîsi bugün için semptomatik, yâni belirtiye
göredir. Nöbetler meydana geldiği zaman hastalığın
belirtilerini giderecek tedâvi yapılır. Yâni,
hastaliğı ortadan kaldıracak bilinen bir tedâvi şekli
yoktur.