EÂZIM

EÂZIM çoğl. sıf. (ar. (¿zam, büyük’ten
c^âzıfn). Esk. Büyük adamlar, ulıilar. || Eâztm-
t ehibba, arkadaşların en sevgilisi. ||
Eâzım-ı millet, millet büyükleri. j| Eâzım-ı
rical, devlet adamları içinde, en büyük olanları.
|| Eâzım-ı üdeba, edebiyatçıların en -büyükleri