EBU MİHÇEN (Abdullah bin.Habib)

EBU MİHÇEN (Abdullah bin.Habib), arap
şairi (VII. yy.). Sakıf kabilesinden. Hayatını,
öğrenimini kesin olarak bilemiyoruz.
Şiirlerinden çok, İslâmlığın yayılmasını
önlemek için yapılan savaşlara katılmasıyle
tanındı. Hz. Peygambeı . kumandasındaki
bir orduya karşı savaşarak, Taif’in savunmasına
katıldı, Ebu Bekir’in Abdullah adlı
oğlunu bu savaşta yaraladı (630). Sonradan
Müslümanlığı kabul ederek Ömer’in kumandasındaki
orduda görev aldı; İranlIlara
karşı Kadisiye savaşma katıldı.
Pek başarılı bir şair sayılmayan Ebu Mihcen’in
eserleri, kendi başından geçen birtakım
gerçek olayları anlatır. Eserleri arasında
en başarılı sayılanlar içkili toplantılar
için yazdığı şarkılardı. Şaraba olan aşırı
düşkünlüğü bütün açıklığı ile şiirlerinde dile
gelir. Aşağı yukarı her konuda şiir yazmış,
katıldığı savaşları, başından geçenleri,
görüp işittiklerini anlatmıştır. Ele geçeri şiirleri
Leyden’de basıldı (1886).'[m]
EBU MUNA (Ebu Nasır Huffâz el-isrâilî),
arap yazarı (XIII. yy.). Aslen yahudidir.
Kahire’de yerleşerek tıp ve eczacılık konularında
yazdığı eserlerle tanındı. Hastalıklar,
tedavileri ve ilâçlardan bahseden en önemli
kitabı Minhâc-üd-Dükkân . (Eczane
Yolu) [1258], by konuda sonraki eserlere
kaynak oldu,