EBÜL ALA el-MAARRÎ

EBÜL ALA el-MAARRÎ (Ebül Alâ’ Ahmed
bin Abdullah el-Maarrî), arap şairi (Maaretünnuman,
Suriye 973-1057). Küçük yaşta
çiçek hastalığı yüzünden kör olduğu halde
öğrenim ve çalışmalarını sürdürdü. Gezilerinde
kitaplıkları araştırarak bügisini genişletti.
Babası Abdullah bin Süleyman’dan
din ve dilbilgisi dersi, Halep’te Muhammed
bin Abdullah bin Sâd’den dil ve edebiyat,
Yahya bin Musir’den hadis dersleri alarak
öğrenimini tamamladı. Lazkiye’de hıristiyan
keşişlerle sohbet ederek Yahudilik ve
Hıristiyanlık hakkında geniş bilgi sahibi oldu.
Sonra Maaretünnuman’a dönerek öğretmenliğe
başladı. Körlüğü yüzünden içe
dönük ye yalnız yaşayan şair, büyük üne ulaştı. Beş yıl sonra gittiği Bağdat’ta hint
felsefesi ile ilişki sağladı. Dönüşünde, insanlardan
uzak yaşamayı tercih etti. Halep
emîri Salih bin Mirdas’m teklifi ile bir süre
Maarre’nin yönetimini eline aldı. İnanç
ve siyaset bakımlarından parça parça olan
İslâm dünyasının en kritik devresinde büyük
bir şair sayıldı. 10 000 Beyit tutarında
şiiri olduğu söylenir. El-Lüzumiyat veya
Lüzum-malâ Yelzem (Gereklilikler veya Gereği
Olmayanların Gerekliliği) adlı felsefî
eserinde, islâmiyetin esaslarından uzaklaşır.
Ali bin Abdullah el-lsfahâni’ye yazdırdığı
73 eserin çoğu ele geçmemiştir., Başlıca
eserleri: Divan; Şerh-üt-Tenvir (Tenvir
Şerhi); hayalî bir âhiret yolculuğunun hikâyesi
olan Risalet-ül-Gufran;, vaaz ve öğüt
kitabı el-Fusül