DİŞ KİRASI

DİŞ KİRASI; eskiden Ramazanlarda iftâra gidilen
yerlerde misâfirlere verilen hediye (para)
için kullanılan tâbir. İkinci Meşrûtiyetin ilânına kadar
Ramazan ayında devletin vezir ve yüksek memurlarının
konaklarında her akşam iftâr yapılması
âdet hâline gelmişti. Bu dâvetlerde yemek ve ikramda
bulunmakla berâber, fakirlere diş kirası namıyla
para da verilirdi. Âmirlerin verdiği dâvetlere
maiyetinin gelmesi îcâb ederdi.
Yemek yemeyi sevenler ve fakirler için bu
yerler tam dâvet sofrası olurdu. Ev sâhibini tanısınlar
veya tanımasınlar konağın kapısını çalınca
içeri buyur edilirlerdi. Zamanla konaklar ve dâvetsiz
ziyâfetler tamâmen ortadan kalktı.
Halk arasında bebeğin ilk dişini görenin çocuğa
aldığı hediyeye de diş kirası denilmektedir.
Bâzı yerlerde çocuğun dişi çıkınca, bulgur kaynatılır,
içine çeşitli renklerde şekerler konarak dâvet
edilen misâfirlere diğer çerezlerle birlikte ikrâm
edilir. Bâzı yerlerde gölle adı altında; bulgur
yanında mısır ve nohud da kaynatıldığı, ayrıca
ceviz konarak yendiği ve komşulara dağıtıldığı
da vâkidir. Dâvete gelenlerin bilhassa çocuğun
dişini ilk görenin getirdiği hediye de dişin kirası
kabul edilir.