EDEP veya EDEB i. (ar. edeb). Terbiye,
iyi davranış, incelik, utanma: insanlara edep,
terbiye öğreten sanata söz söylenir mi
hiç? (N. Ataç). Ses yükseltme, eski Türk
edebinde ayıp sayılmıştır (F. R. Atay). |j
Esk. Edebiyat bilgisi. || Edep etmek, utanmak.
EDEP veya EDEB
07
Kas