EFE

EFE i. (esk. türk. aba, kardeş’ten?). Ege
bölgesindeki köy yiğitlerine verilen ad:
Candarmaydı ama, Çine’de hep efe derlerdi
(Sabahattin Ali).- Dağlara yaslansa efemin
ba§ı / Ayağı değerdi hemen ovaya (F.N.
Çamlıbel). || Mdh. Anadolu köylerinde efendi,
ağabey anlamında kullanılan hitap.
—  Efe kelimesi Osmanlı devletinin
son yıllarında Batı Anadolu’da ortaya çıkan
. çetebaşları için kullanılmıştır. ZeyAydın bekler, kahramanlık ve mertlik gösterenlere
efe derler ve onu kendilerine başkan
seçerek buyruğu altına girerlerdi. Abdülhamid
II devrinde hükümeti uğraştıran efelerin
bir kısmı Kurtuluş savaşında Yunanlılara
karşı başarılı çete savaşları yaptılar
(Yörük Ali Efe, Demirci Mehmed Efe gibi).