EFENDİ

EFENDİ i. (yun. authentes, sahip>e/ewiıyten).
Eskiden «bay» anlamında, özellikle
şehzadeler, din adamları ve öğrenciler için,
bugün ise yaşlı kimseler için kullanılan unvan:
Hoca efendi. Süleyman efendi. (Bk. ansİkl.)
|| Sahip, iye: Köylü memleketin efendisidir
(Atatürk). II Bey, koca: Bizim efendi
de pek kıskanç. || [Hizmetçiler ve uşaklar için]
Çalışan evin erkeği, hizmetinde bulunulan
adam: Zalim,.değersiz bir adam olan
efendisi bir gün, eğlence olsun diye onun
ayağını kırdı ve Epiktetosu sakat bıraktı
(Ş.S. Aydemir). || Sıf. Saygı değer, kibar,
terbiyeli: Arkadaşım efendi adamdır. || ünl.
[Erkekler için] Seslenme sözü: Efendi!. Biraz
dikkat etsene.