EĞİLİM i. (eğilmek’ten eğil-i-m). Yeni. Bir
nesneye veya düşünceye yönelmiş fikir veya
görüş: Her şiirde, her romanda yazanın
da yazıldığı çevrenin, zamanın da eğilimlerini,
nelere inandığım görebiliriz (N.
Ataç). Esk. Meyil, temayül. || Bir cismi herhangi
bir nesnö yönünde harekete getiren
kuvvet veya etki.
— İstat. Genel eğilim, bir olayın normal
gelişimini temsil eden ve yükselme veya
alçalmaya yönelmiş olan sürekli, ağır ve
uzun süreli hareket.
— Psikol. insanı belli nesnelere yönelten
,duygu ve güç.
— Ahi. Eğilimler, genellikle, bencil,
özgeci ve yüce olarak birbirinden ayırt
edilmiştir. Ama birçok ahlâkçı, bu kaba
ayrıma bazı incelikler katmayı denemiş ve
kategorileri birbirleriyle bağıntılı hale getirmiştir.
Spencer’in ben-özgecilik’i bunun
bir örneğidir.