EĞLENMEK

EĞLENMEK geçz. f. {eğlemek’ten eğle-nmek).
Hoşça vakit geçirmek: Seviyorum, onunla
beraber mesut olacağım, ikimiz bu
evin içinde evvelkinden ziyade eğleneceğiz
zannediyorum (H.Z. Uşaklıgil). || Alay etmek:
Sağlar bitti de\şimdi ölülerle mi eğleniyorsunuz?
(Abdüİhak Hâmid). Babası
kendisi ile eğleniyor zannetti, ciddileşti, kaslarım
çattı (Ömer Seyfeddin). || Durmak,
beklemek: Eğer benim ilen gitmek dilersen
/ Eğlen güzel yaz olsun da gidelim (Karacaoğlan).