ENFİYE

ENFİYE i., (ar. enf, burun’dan enfiye). Çürütülmüş
tütünden yapılan ve buruna çekilen
keyif verici toz: Burundan hiç ses çıkarmadan
enfiyeyi iki parmağına verdiği hususî
şekilde içeri iter ve burun otunun verdiği
keyiften hafifçe mahmurlaşan gözleriyle
bana bakarak …
|| Enfiye çekmek, keyif vermesi için buruna
enfiye tutup nefesi içeriye çekmek. |J Enfiye
kutusu, içine enfiye konulan kutu.
—  Buruna çekilmek. üzere hazırlanan
tütün sadece basit bir kıyılma işleminden
geçirilmez. Meselâ fransız usulünde
tütün, iki önemli mayalanma sürecinden
geçer ve içindeki nikotin yok olur, asetik
asit serbest hale geçer. Ayrıca enfiye’ye,
keskinliğini ve belirli kokusunu veren başka
maddeler de katılır., Enfiyenin hazırlanması
için 18-20 aylık zaman ister. Tütün
toz haline getirildikten sonra tekrar tekrar
değişikliğe tabi tutulur, gül suyu, lavanta
ve karanfil ile kokulandırılır. Enfiye Türkiye’de
özellikle XVIII.yy. da İstanbul’un
alafranga çevrelerinde- yaygın bir hale geldi.
Enfiyenin çekilmesi özel usul ve erkân
ile olur; ikramı ise aşırı itibar ve iltifat
anlamına gelirdi. Enfiyelerin çoğu Avrupa’dan
getirtildi; en ünlüsü German markalı
olan idi.