Milli Şairimiz Mehmet Âkif Bey’in kızı Cemile Hanım anlatıyor

Milli Şairimiz Mehmet Âkif Bey’in kızı Cemile Hanım anlatıyor: Bir gün mektebe giderken çantamın eskiliğinden dolayı ağlamıştım. Onun üzerine babam bize bir çocukluk hatırasını nakletti: “Babam beni İdâdî Mektebi’ne yazdırmak üzere götürdü. Kaydettiler. Fakat mektebe verilmesi lazım gelen bir para istediler. Babamın parası yetmedi. Baktım, çok canı sıkıldı. Evirip çevirip saatine bakmaya başladı. “Baba, niye saate bakıyorsun?”dedim. “Bu gümüştür, dedi; bunu rehin verirsem istedikleri parayı bulabilirim.” Babamın beni okutmak için gösterdiği bu fedakârlık karşısında çok müteessir oldum. Ağlamaya başladım. “Baba”, dedim,”Ben mektepten vazgeçtim. Haydi, gidelim.” İşte çocuklar biz bu şartlar altında okuduk. Siz şimdi çantanızın rengi biraz solmuş diye ağlıyorsunuz. “Peki baba, sonra ne oldu? Mektebe gitmediniz mi?””Gittim. Babamın parasının çıkışmadığını görünce güvendiler. Sonra verirsiniz, dediler.” Avni Arslan, Yakın Tarihten Unutulmayan Hatıralar, s. 172-173