Anjou

Anjou, Fransa’nın batısında tarihsel ve
kültürel yönetim bölgesi. Maine-et-Loire
ilini (departemerıt) içine alır ve eski Anjou
iliyle aynı idari sınırlara sahiptir.
Eski Anjou ili, La Fleche ve Château-
Gontier bölgeleri de içinde olmak üzere
günümüzdeki Maine-et-Loire ilini kapsıyordu.
Galya-Roma döneminde Civitas Andegavensis
adıyla oluşturulmuştu.
Karolenjler döneminde kontluk olan Anjou,
10. ve 11. yüzyıllarda güçlü bir feodal
devlet haline geldi. Anjou kontları III.
Foulques Nerra ile Geoffroi Martel, 987-
1060 arasındaki dönemde devletin sınırlarını
iyice genişlettiler. 1109-31 arasında hüküm
süren Kont V. Foulques, Kudüs kralı
oldu. 1131-51 arasında Anjou kontu olan
oğlu Geoffroi Plantagenet, İngiltere kralı
II. Henry’nin babasıydı. Geoffroi’nm ölümü
üzerine Anjou, II. Henry’ye kaldı.
Anju kontluğu, Fransa kralı II. Philippe
tarafından ele geçirildiği 13. yüzyıl başlarına
değin İngiliz yönetimindeydi. 1246’dan 1285’e
değin IX. Louis’nin kardeşi ve Angevin
(Anjou adının Fransızcadaki sıfat biçimi)
hanedanının kurucusu olan Charles tarafından
yönetildi. Angevin hanedanından Napoli,
Macaristan ve Polonya kralları çıkmıştır.
1360’ta düklük olan, 1480’de Fransa Krallığı’-
na bağlanan, bu tarihten sonra da el değiştirmeyen
Anjou, Rönesans sırasında ve 18.
yüzyılda da Angers ve Cholet’de dokuma
sanayinin gelişmesiyle canlandı.
1790’da il sisteminin kurulmasıyla hukuki
varlığı sona eren AnjDu, Fransız Devrimi
sırasında karşıdevrimci Vendee Savaşları’
mn (1793-96) merkezlerinden biri haline
geldi.
Günümüzde Anjou, kırsal özellikleri ağır
basan bir bölgedir. Tanmda genellikle aile
işletmeleri egemendir. Geçmişin birçok çiftlikten
oluşan büyük malikâneleri, geniş
ölçüde ortadan kalkmıştır. Loire Irmağı
boyunca uzanan verimli ovalarda Paris
pazarları için üzüm, meyve ve çiçek yetiştirilir.
Merkezinde Angers kentinin yer aldığı
bu verimli ovalar, kuzeyde Massif Armoricain,
güneyde ise Mauges olmak üzere daha
az verimli yaylalar ve dağlık bölgelerle
çevrilidir.
Loire boyundaki bağlarda yetişen üzümlerden
elde edilen şaraplann en ünlüleri
Savennieres, La Possoniere, Epire, Saint-
Georges-sur-Loire, Roche-aux-Moines,
Mûrs, Soulaines ve Saint-Florent-le-Vieil’
dir. Vin d’Anjou genellikle beyaz, meyve
tadı veren bir şaraptır. Saumur’ün beyaz
şaraplan ise sektir.
Kırsal kesim halkı büyük ölçüde Katoliktir.
Ama, Mauges’da, Cholet kenti dolaylanndaki
Choletais ile kuzeybatıda yer alan
Segreen bölgelerinde yaşayanlar dışında,
kilise ayinlerine düzenli biçimde katılanlann
sayısı oldukça azdır. Birçok din adamı
yetiştirilmekle birlikte, papaz başına düşen
kişi sayısı 20. yüzyıl boyunca pek değişmemiştir.
1850’den sonra Angers, Saumur ve
Cholet’de Protestan kiliseleri kurulmuştur.
Yaygın dil, langue d’oiTdir. Yaşlı köylüler
ise hâlâ eski bir Fransızca konuşur. Marc
Leclerc’in folklorik derlemesi Les Rimiaux
d’Anjou (1913-48), çağdaş yazarlann yöresel
özellikleri canlı tutma çabalannın bir
örneğidir.