Ante

an te, mimarlıkta, bir yapının ana kütlesinden
dışa doğru uzanan bir duvann hafifçe
kalınlaştırılmış uç kesimi ya da bu duvann
ucuna yerleştirilmiş gömme sütun. Eski
Yunan ve Roma tapmaklannın giriş bölümünde,
ileri doğru uzanan yan duvarlarda
görülen birinci tür ante, örneğin Olympia’
daki Heraion (İÖ y. 600) gibi erken antik
tapmaklarda tuğla duvarlan güçlendirmek
için kullanılan taşıyıcı ahşap direklerin, taş
yapılarda varlığını sürdüren bir uzantısıdır.
Antelerin kaide ve başhklannm, tapmak
sütunlarında uygulanan üslup ya da düzene
uyması zorunlu değildi. Rönesans ve Rönesans
sonrası mimarlıkta kullanılan sahte
ante ise (yüzeyden çok hafif bir çıkıntı
yapan ve gerçek anteye öykünen bir biçim
örgesi), klasik mimarlığın etkisinden kaynaklanır.
Bir bezeme öğesi olarak ante,
gömme ayağın(*) öncüsü sayılabilir.
Mısır’da, Medinet Hebu’daki III. Ramses
Tapınağı’nda görüldüğü gibi, antelerin arasındaki
boşluğa yerleştirilen, sütunlara “in
antis” adı verilir.