Buçher

Buçher, (Adolf) Lothar (d. 25 Ekim 1817, Neustettin, Pomeranya – ö. 10 Ekim 1892, Glion, İsviçre), Bismarck’ın en güvendiği yardımcılarından olan Alman siyaset yazan. I H ı M M Lothar Bucher, C. Kolb’un oymabaskı çalışmasından ayrıntı, 1876 Archlv tur Kunst und Geschichte, Batı Bertin Bismarck’m Gedanken und Erinnerungen (1898; Düşünceler ve Anılar) adlı anılannın yazımında ona yardımcı olmuştur. 1848’de Prusya Ulusal Meclisi’ne, 1849’da ise aşın sol kanatta yer aldığı Alt Meclis’e girdi. Vergi ödemeye karşı çıkan hareket örgütlemekten 1850’de 15 ay hapis cezasına çarptmlınca Londra’ya kaçtı, 1861’e değin buradan Nationale Zeitung’a yazı gönderdi. Berlin’e döndükten sonra da bu gazetede yazmayı sürdürdü ve sosyalist Ferdinand Lassalle ile birlikte çahştı. 1864’te Prusya Dışişleri Bakanlığı’na girdi. Kısa sürede Bismarck’ın güvenini kazandı. 1867’de Kuzey Almanya Federasyonu’nun anayasa metnini hazırladı; 1870’te ise Hohenzollem hanedanının İspanya tahtına talip olmasıyla ilgili gizli bir görevle İspanya’ ya gönderildi. 1870-71 Fransız-Alman Sava- şı’nı sona erdiren Frankfurt Antlaşması’mn (1871) son görüşmelerinde Bismarck’a yardımcı oldu. 1878’deki Berlin Kongresi’ ne katıldı. Aynı zamanda Bismarck’m basın ve halkla ilişkilerinden sorumlu olan Bucher, bazı nüfuzlu Prusya aristokratlannın düşmanlığını kazandı ve 1886’da görevinden ayrılmak zorunda kaldı. Bismarck’ın anılarına katkısı dışında, Bilder aus der Fremde (1862, 2 cilt; Yabancı Ülkelerden Görüntüler) gibi yapıtlan da vardır. Bucher, Walter Herman (d. 12 Mart 1888, Akron, Ohio – ö. 17 Şubat 1965, Houston, Texas, ABD), yerkabuğunun çe­ şitli yapısal özelliklerine, özellikle de gizli yanardağ etkinliği sonucu oluşan yapılara ilişkin çalışmalanyla tanınan ABD’li jeolog. Tortullaşma sırasında ortaya çıkan birincil yapılan incelemiş, dağoluşumu sürecinde görülen biçim bozulmalannı ,ve megatektonik (büyük ölçekli yapısal bozulma) olayı tanımlamıştır. 1956’da yeryüzeyindeki sıradağlann kökenine ve coğrafî düzenlenişine ilişkin bir kuram geliştirmiştir. 1913-40 arasında Ohio’daki Cincinnati Üniversitesi’nde öğretim üyeliği yapan Bucher, daha sonra Columbia Üniversitesi’nde yapısal jeoloji profesörü oldu ve 1956’da emekliye aynldı. 1933’te The Deformation of the Earth’s Crust’ı (Yerkabuğunda Biçim Bozulması) yayımladı. Buchholz bak. Annaberg – Buchholz Buchner, Eduard (d. 20 Mayıs 1860, Münih, Almanya – ö. 13 Ağustos 1917, Focsani, Romanya), 1907 Nobel Kimya Ödülü’nü alan Alman biyokimyacı. Bu ödüle değer görülen çalışmasında, karbonhidrat mayalanmasının doğrudan doğruya maya hücresinden değil, bu hücrenin içindeki çeşitli enzimlerin etkisinden kaynaklandığını kanıtlamıştır. Aynca, zimaz adını verdiği bir enzimin maya hücresinden özütlenebileceğini ve bu enzimin şekeri karbon dioksit ile alkole parçalayabileceğini de ^göstermiştir. Adolf von Baeyer’in öğrencisi ve asistanı olan Buchner 1888’de doktorasını aldıktan sonra Kiel, Tübingen, Berlin, Breslau ve Würzburg üniversitelerinde profesör olarak görev yaptı. Destek görmemesine karşın mayalanma konusundaki araştırmalannı sürdürerek 1896 ve 1897’de önemli sonuçlara vardı. 1898’de Berlin’deki tanm okulunda profesör olduktan sonra biyokimya araş- tırmalanna daha çok ağırlık veren Buchner I. Dünya Savaşı’nda öldürüldüğünde Alman ordusunda binbaşıydı. Buchner, Hans (d. 16 Arahk 1850, Münih – ö. 5 Nisan 1902, Münih, Almanya), kanın bağışıklık tepkimelerinde önemli rol oynayan bileşenlerinden komplemam bulan Alman bakteriyolog. Aynca gamma-globü- linlerin araştırılmasına öncülük etmiş ve havasızyaşar (anaerobik) bakterilerin incelenmesi için yeni yöntemler geliştirmiştir. Nobel ödüllü kimyacı Eduard Buchner’in kardeşi olan Hans Buchner, Münih ve Leipzig üniversitelerinde öğrenim görerek 1874’te doktorasını aldı. 1870’Ierde Bavyera ordusunda hekimlik yaptıktan sonra, 1880’den ölümüne değin Münih Üniversitesi’nde ders verdi. 1894’te Halk Sağlığı Enstitüsü’nün yöneticiliğini de üstlendi. 1886-90 arası bağışıkhkbilim (immünoloji) konusunda yoğun araştırmalar yapan Buchner’in Âtiologische Therapie und Prophylaxis der Tuberkulose (1883; Veremin Etiyolojisi, Tedavisi ve Veremden Korunma) adlı bir yapıtı ve bağışıklığa ilişkin bir çalışması (1892) vardır. Buçintoro, Venedik Cumhuriyeti’nde her yıl İsa’nın Göğe Çıkış gününde düzenlenen ve Venedik dükünün Adriya Deniziyle evliliğini yinelemesini simgeleyen sposalizio del Mare (denizin evliliği) töreninde dükün kullandığı süslü kadırga. Venedik’in denizlerdeki üstünlüğünü simgeleyen bu tören y. 1000’den sonra düzenlenmeye başlamıştı. Tören, dükün maesta nave’sinin (1311’den sonra Buçintoro) başı­ nı çektiği bir dizi geminin görkemli geçit töreni biçiminde yapüırdı. Denize açıhndı- ğında dük, kutsanmış bir yüzüğü Desponsamus te, mare (Deniz, seninle evlenelim) sözleriyle denize atardı. 1729’da yapılan son Buçintoro, 1798’de geminin altın süslemelerini sökmek isteyen Fransızlar tarafından imha edildi. Bu geminin kalıntıları Venedik’teki Correr Müzesi’nde saklanmaktadır. Buck, Pearl, eö s y d e n s t r ic k e r , takma adı jo h n s e d g e s (d. 26 Haziran 1892, Hillsboro, Batı Virginia – ö. 6 Mart 1973, Danby, Vermont, ABD), Çin’deki yaşamı yansıtan romanlarıyla ünlü ABD’li yazar. 1938’de Nobel Edebiyat Ödülü’nü almıştır. Gençliği, ailesinin Presbiteryen misyoneri olarak bulunduğu Çin’de geçti. İlköğrenimini Şanghay’da tamamladı. 1914’te ABD’ nin Virginia eyaletindeki Lynchburg’da Randolph-Macon Kız Yüksekokulu’nu bitirdi. Daha sonra Çin’e döndü ve Nankin’de bir üniversitede ders vermeye başladı. Çin’deki yaşamı anlatan makale ve öykü­ leri ABD’deki dergilerde ilk kez 1923’te yayımlandı. Ama geniş bir okur kitlesine Peari Buck John Day Co., fotoğraf, Clara E. Sipprelt ancak 1931’de The Good Earth’le (San Esirler, 1940/Dost Toprak, 1958) ulaştı. Bir Çin köylüsüyle köle karnının durumlannı iyileştirmek ve toprak edinmek için yaptıktan mücadeleyi sevecen bir yaklaşımla anlatan roman, 1932’de Pulitzer Ödülü’nü kazandı ve birçok yabancı dile çevrildi. Bunu Sons (1932; Oğullar) ve A House Divided (1935; Yıkılan Yuva) adlı romanlar izledi. 1935’te The House of Earth (Toprağın Evi) üçlemesi yayımlandı. 1917’de evlendiği misyoner John L. Buck’ tan 1934’te ayrıldı. 1935’te New Yorklu yayımcı Richard J. Walsh’la evlendi ve bundan sonra ABD’de yaşadı. II. Dünya Savaşı’ndan sonra Asya’daki ABD ordusu mensuplannın evlilik dışı çocuklanna yardım için Pearl S. Buck Vakfı’nı kurdu. 1967’de kazancının büyük bölümünü vakfa devretti. Pearl Buck adıyla yazmaya devam ederek Fighting Angel’da. (1936; Hak Yolcusu, 1945) babası Absalom Sydenstricker’ın, The Exile’da ise (1936; Gurbetteki Kadın, 1942/ Sürgün, 1971) annesi Caroline’ın yaşam- öykülerini yazdı. Sonraki yapıtlan arasında Dragon Seed (1942; Canavar Tohumu, 1943/Ejder Tohumu, 1968) ve Imperial Woman (1956; Orkide, 1966) adh romanlan, The First Wife and Other Stories… (1933; Birinci Kansı, 1946), Far and Near (1947; Uzak ve Yakın) ve The Good Deed (1969; Hayırlı İş) adlı öykü kitaplan, zihinsel olarak gelişmemiş kızını konu alan The Child Who Never Grew (1950; Büyümeyen Çocuk) ile My Several Worlds (1954; Benim Farklı Dünyalanm) adlı otobiyografisi özellikle önem taşır. Öteki yapıtlan arasında East Wind – West Wind (1923; Doğu Rüzgârı – Batı Rüzgân, 1973), The Mother (1934; Ana, 1940, 1984); China Sky (1937; Çin Ufukları, 1945); This Proud Heart (1938; Bu Mağrur Kalp, 1947/Mağrur Kalp, 1968), The Patriot (1939; Vatan Sevgisi, 1949), Now and Forever (1941; Şimdi ve Daima, 1949), The Promise (1943; Vaad, 1946), Portrait o f a Marriage (1945; Bir İzdivacın Portresi, 1946/Bir Evliliğin Romanı, 1972), The Hidden Flower (1952; Josui, 1966), Letter from Peking (Pekin’den Mektup, 1958; Pekin Mektubu, 1973) sayılabilir. Aynca John Sedges takma adıyla, öbür yapıtlanndan oldukçafarklı beş roman yayımlamıştır. Buck, Sir Peter (Henry), asıl adı t e r a n g i h ir o a (d. 15 Arahk 1880, Üremi, Yeni Zelanda – ö. 1 Arahk 1951, Honolulu), antropolog, hekim ve siyaset adamı. Maorilerin genel sağlık sorunlannın çözülmesine önemli katkılarda bulunmuş ve Polinezya üzerine yapılan araştırmalarda dünyanın önde gelen isimleri arasına girmiştir. William Henry Buck ile Maorilerin Ngnti Mutunga kabilesinden Ngarongo-kitua’nın oğluydu. Peter Buck, 1905-08 arasında Yeni Zelanda Sağlık Bakanlığı’nda Maorilerin sağlık sorunlarıyla ilgili tıp gö­ revlisi olarak çalıştı. 1905-14 arasında Genç Maoriler Partisi’nin üyesi olan Sir Maui Pomare ile birlikte, Maorilerin sağlık hizmetlerinden yaygın biçimde yararlanmasına yönelik başarılı- bir kampanya yürüttü. 1909’dan 1912’ye değin parlamentoda Kuzey Maori seçim bölgesi temsilcisi olarak bulunan Buck, 1912-14 arasında Maori topluluğu bakam olarak görev yaptı. I. Dünya Savaşı sırasında Yeni Zelanda sıhhiye birliğinde görev yaptıktan sonra; Yeni Zelanda Sağlık Bakanlığı’na bağlı Maori Sağlık Dairesi başkanlığına getirildi. 1922-27 arasında Maorilerin yaşantısı üzerine bir dizi bilimsel yazı yayımlayan Buck, 1927’de Honolulu’daki Bernice P. Bishop Müzesi’nde Polinezya etnolojisi üzerine araştırmalara başladı. İzleyen 25 yıl boyunca, yerel Polinezya kültürlerini inceledi ve bu konuda yazılar yazdı. 1932-34 arasında Bishop Müzesi’nin müdürlüğünü yaptı. 1936 ve 1939’da ise Yale Üniversitesi’nde konuk antropoloji profesörü olarak dersler verdi. 1946’da “sir” unvanı aldı. Polinezyalı- lann yaşamını konu alan Vikings of the Sunrise (1938; Gündoğumunun Vikingleri) ile Maoriler üzerindeki son düşüncelerini içeren The Corning of the Maori (1947; Maorilerin Gelişi) gibi kitaplan yayımlanmıştır.