Clovis I, Almanca

Clovis I, Almanca c h l o d w i g (d. y. 466 – ö.
27 Kasım 511, Paris), ortaçağ başlarında
Batı Avrupa’nın büyük bölümüne egemen
olan Frank Krallığı’nın Merovenj kökenli
kurucusu. Hıristiyanlığı kabul eden ilk Germen
kralıdır.
Tournai’de hüküm süren Sal Franklannın
kralı I. ChildĞric’in oğlu olan Clovis, 481’de
babasının yerine geçtikten sonra, Kuzey
Galya’yı ele geçirmek üzere güneye doğru
ilerlemeye başladı. 486’da Soissons’da Galya’nın
son Romalı yöneticisi Syagrius’u
yenilgiye uğrattı. Böylece Somme ve Sen
ırmaklarının çevresindeki toprakları ve bu
bölgedeki Roma fiscus’unu (eyalet hâzinesi)
ele geçirdi. Kentlerde bir ölçüde direnişle
karşılaşmasına ve öteki Frankların desteğini
almada güçlük çekmesine karşın, 487-494
arasında egemenlik alanını güneyde Paris’e
kadar genişletti. Batı Galya’daki Armoricalılar
ile Ren bölgesinde oturan Germen
kabilelerinden işe daha güçlü bir direniş
gördü. Loire’da İtalya Ostrogotlarının kralı
Theoderich’in koruması altındaki Vizigotlarla
karşılaştı. Clovis’in bu ilk yıllarına
ilişkin bilgiler, geleneksel Merovenj destanları
ile kilise kayıtlarından yararlanan Tours
piskoposu Gregorius’un 6. yüzyıl sonlarında
yazdıklarına dayanmaktadır.
Gözüpek ve acımasız bir savaşçı olan
Clovis, 493’te Burgonyalı Katolik bir prenses
olan Clotilde (sonradan Azize Clotilde)
ile evlendikten sonra Hıristiyanlığa ilgi duymaya
başladı. 496’da Orta Ren bölgesinde
yaşayan Alamanlara karşı başlattığı seferde,
Zülpich’de (Tolbiac) yenilginin eşiğine gelince,
kansmdan kendi tanrısına yakarmasını
istedi. Yenilgiden kurtularak zafer elde
etmesine karşın, Clotilde ve Piskopos Remigius’un
(sonradan Reimsli Aziz Remigius)
kendisini Hıristiyanlığa döndürme çabalan
ancak iki yıl sonra sonuç verdi. Tours’a
giderek savaşçılarına danıştıktan sonra Reıms’de
vaftiz oldu. Bununla birlikte kırsal
kesimdeki Frankların Paganlıktan vazgeçmesi
7. yüzyıla değin süren yavaş bir süreç
içinde gerçekleşti.
Çoğunluğu Ariusçu olan Burgonyalılara
yönelik birkaç başansız sefer düzenleyen
Clovis, 506’da Ren bölgesindeki Alamanlan
ve Thüringenlileri sindirdikten sonra,
507’de Loire’m güneyinde Vizigotlann üzerine
yürüdü. Bordeaux yakmlanna kadar
inmesine ve Vizigotlann başkenti Toulouse’u
ele geçirmek üzere oğlunun komutasında
bir ordu göndermesine karşın, Gotlan
Septimania’dan çıkarma ya da Güney Galya’ya
kendi halkını yerleştirme yoluna gitmedi.
Paris’e yerleşerek, buradan batıdaki
Armoricahları, Ren bölgesindeki Thüringenlileri
ve hâlâ karışıklıklar çıkaran kuzey
ve doğudaki Frankları denetimi altına almaya
çalıştı. Paris’te daha sonra Sainte-Genevieve
adını alan bir kilise yaptırdı.
Yaşamının son yıllanna doğru Orleans’da
32 piskoposun katıldığı bir kilise konsili
topladı. Ardından egemenliği altındaki
lovis II 60
1 Frankları için “Lex Salica” adlı yasayı
ızırladı. Kırsal kesimde yaşamı düzene
»ymayı amaçlayan 65 maddeden oluşan
,xx Salica” Clovis’in gittikçe artan otorite-
Iıi ve yönetim konusunda Galya-Roma
lirasından yararlanmadaki ustalığını yantmaktadır.
511 sonlarında 45 yaşında Paıs’te
ölen Clovis, kendi yaptırdığı kiliseye
ömüldü.
Tours piskoposu Gregorius’un Clovis’i
cinci bir Constantinus olarak göstermek
;in harcadığı çabalar abartılı olmakla birikte,
Clovis’in Batı Avrupa’da Ariusçu-Got
konfederasyonuna ilk önemli darbeyi indirliği
ve değişik Frank kabileleri arasında
iiyasal bir birlik oluşturarak Ren Irmağının
Doğusundaki yayılmaya öncülük ettiği söylenebilir.