Collins, William

Collins, William (d. 25 Aralık 1721,
Chichester – ö. 12 Haziran 1759, Chichester,
Sussex, İngiltere), Romantizm öncesi
İngiliz şairi. Kısa süren edebiyat yaşamına
ve az sayıdaki yapıtlarına karşın, 18. yüzyılın
en iyi İngiliz lirik şairlerinden biri kabul
edilir. Lirik odları, biçim bakımından yeniklasik
kurallara uymakla birlikte, tema ve
duygu yönünden romantik özellikler
gösterir.
Winchester College’da öğrenim gördü.
İniş çıkışlarla dolu yaşamının en kalıcı ve en
verimli ilişkilerinden biri olan şair Joseph
Warton’la dostluğu bu yıllarda başladı.
Daha 17 yaşındayken Pope’un Pastorals’ının
(Pastoral Şiirler) etkisiyle dört eglogdan
oluşan Persian Eclogues’u (1742; İran Eglogları)
yazdı. İkinci baskısı Oriental Eclogues
(1757; Doğu Eglogları) adıyla çıkan
bu kitap, Collins’in yaşamı sırasında değeri
bilinen tek yapıtı oldu. 1744’te manzum
yapıtı Epistle: Addrest to Sir Thomas Hanmer
on his Edition o f Shakespeare’s Works
(Shakespeare’in Yapıtlarından Yaptığı Derleme
Üzerine Sir Thomas Hanmer’a Mektup)
yayımlandı. İnce bir ustalığın ürünü
olan “Cymbeline’den Ağıt” bu yapıtta yer
alır.
Collins, Oxford Üniversitesi’ndeki Magdalen
College’ı bitirdikten (1743) bir yıl sonra
Londra’ya gitti. Kendisine kalan bir
mirasa amcasının yaptığı yardım da eklenince
Londra’da rahat ve renkli bir yaşam
sürmeye başladı. Onun yeteneklerini takdir
eden, ama daha sonra geleceği konusunda
kaygı besleyen Dr. Johnson’la dost oldu.
1746’ya gelindiğinde, gösterişli ve savurgan
yaşamı yüzünden aşın borçlanmıştı. Warton’la
birlikte bir şiir kitabı çıkarmayı
kararlaştırdılarsa da, o yılın sonunda kitapları
ayrı ayrı yayımlandı (Collins’in kitabı
1747 tarihini taşıyordu). Warton’un şiirleri
beğenildi, ama Collins’in Odes on Several
Descriptive and Allegorical Subjects (Çeşitli
Betimleyici ve Alegorik Konular Üzerine
Odlar) adını verdiği şiirleri pek önemsenmedi.
Düş kırıklığına uğramakla birlikte
Collins “Ode to Simplicity” (Sadeliğe Od)
adlı şiirinde ortaya koyduğu üslubu geliştirmeye
devam etti.
1749’da amcası öldü; ondan kalan miras
Collins’i borçlarından kurtardı. Bundan
sonraki birkaç ay içinde, romantik şairlerin
ilgi alanlarının ve tavırlarının habercisi olan
“Ode on the Popular Superstitions of the
Highlands of Scotland” (İskoç Yaylalarındaki
Yaygın Boş İnançlar Üzerinde Od) şiirini
yazdı. 1751’den sonra içine düştüğü ruhsal
bunalımla fiziksel güçsüzlüğü yolculuklara
çıkarak yenmeye çalıştıysa da, 1754’de bir
akıl hastanesine kapatıldı. Daha sonra kız
kardeşinin bakımına bırakıldı. Chichester’
da, onun ölmüş olduğunu sanan edebiyatçı
arkadaşları tarafından terk edilmiş ve unutulmuş
olarak beş yıl daha sefalet içinde
yaşadı.