Deniz
Birdenbire giryan eder, uykuya dalan deniz.
Bir hasrettir gönlüme, canandan kalan iz.
Hülyasında yaşar, güler yüzüyle peri, Coşunca bir kere dönemez artık geri.
Kendinden geçip, şaha kalkayım derken.
Kalmaz keyfi gelince, ufukta bir tek yelken.
Sevdasına olsa yar, düşse de sevda.
Bu derdi ezeli, her zaman hüveyda.
Y ükseldikçe sesi o şefkatli şuhun.
Yine sihirine kapılır içtiği sâbûhun.
Ağlar durmadan ve nihayet bayılır.
Her sona eren gün artık ölmüş sayılır