E m i r g a n
Emirgân, kalblerin huzura kandığı yer,
Emirgân, baharın süslediği yeşil bahçeler.
Her tarafı rikkat, her yönü şefkat dolu,
Bir dilber ahu gibi, süslüyor İstanbulu.
Burada dalgalar hırçın, muhteris, ürkek,
Bakıyorlar sahile uzaktan gülerek.
Doldukça denizin seslerile kıyılar,
Hâlâ yaşamaktadır maziyi yalılar.
Burada gönüllerin, güzellerin tahtı,
Burada şiirin, bediî âlemlerin saltanatı.
Şirin evleri, yan sokaklarile beraber,
Süslüyor çayırları goncalarla çiçekler.
Doluyor bütün sahile büyük bir kalabalık,
Kimseler hissetmiyor şimdi yabancılık.
Lâkin beni sarıyor çamların kokusu,
Dağılırken ağır ağır ruhum un uykusu.