saçlı taze
Yanağını süsler zülfün Duruşun bir hayli küskün.
Rûhum olur elbet mahzun Görürse yârini üzgün.
Vanağmın rengi pembe Hande değil,
bunlar bade. Lal olan bülbül kesilir,
Sen başlarsan inşade.
Bir gün sinemada film seyrederken,
Sızladığını hissettim yüreğimin ben.
Hakikaten hazindi gördüğüm manzara,
Ne yazıkki acımak faydasızdı ona.
Yürüyebilmekten tamamen mahrum,
Ebediyen sakat yaşamağa mahkûm,
Zavallının kalbi doluyken yasla Gûya o burada sürüyordu sefa.
Bir parça gülmek, biraz şenlenmek,
Kabilmiydi bir an bile eğlenmek?
Ne kader, ne insanlar etmiyordu insaf,
Tutmuşlardı onu sohbetlerinden muaf.
Olmuyordu hakikat bir türlü emeli,
Hiç birşey edemiyordu onu teselli.