çiklet

chicle ve benzeri esnek maddelerden
yapılan ve tatlandınlarak çiğnenen bir tür
sakız. Akdeniz halkları arasında diş temizlemek
ve nefes açmak amacıyla sakız ağacının
reçinesini çiğnemek eski çağlardan gelen bir
alışkanlıktır. New England kolonicileri güzel
kokulu ladin reçinesini çiğnemeyi Yerlilerden
öğrendiler. Benzer biçimde, Yucatan
Yanmadasmda oturanlar da yüzyıllarca bölgenin
yağmur ormanlannda yetişen bir
ağacın (Achras zapota), chicle adı verilen
sütümsü özsuyunu çiğnemiştir.
19. yüzyılda sanayi araştırmacılannın lastik
yerine geçecek bir madde olarak umut
bağladıktan chicle’m kükürtle sertleştirilmesi
çabalan başansıziıkla sonuçlandı. Ama
bu işlemler sırasında kurutulan reçinelerin
suda çözünmediği, çok esnek olduğu ve
tadını koruyabildiği anlaşıldı. Böylece,
19. yüzyılın ikinci yansında, tatlandınlmış
arafinin yerine çiğnenecek madde olarak
ullanılmaya başladı.
Çiklet üretiminde sertleştirilmiş chicle parçalan,
önce kırılıp elekten geçirilir ve daha
sonra bazı tatİandıncılar, koku vericiler ve
katkı maddeleriyle kanştınlarak kaynatılır.
Bu kanşım, silindirler arasından geçirilip,
soğutulduktan sonra şekerlenir, kesilir ve
paketlenir.
II. Dünya Savaşı’ndan sonra çiklet üretiminde
hammadde olarak chicle’m yerini
çeşitli mumlar, plastikler ve sentetik lastik
aldı. Günümüzde yapay olarak tatlandınlmış
çiklet dünyanın birçok yerinde geniş bir
pazar bulmuştur.