ZULÜM

-Imü a. (ar. zulm’den). 1. Güçlü bir kimsenin yasaya ya da vicdana aykırı olarak başkalarına yaptığı haksızlık, kötülük, eziyet, işkence. —2. Zulüm etmek -♦ z u l m e t m e k . || Zulüm görmek, kendisine işkence ve eziyet yapılmak, büyük bir haksızlığa uğramak. —Psikan. Şelfin bazı bölümlerinin ya da fantazmalı saldırıların hedefi olan nesnenin, özneye karşı giriştiği misilleme. (Bk. ansikl. böl.) —ANSİKL Psikan M. Klein, çalışmalarının başında fantazmada saldırıya uğrayan iyi nesnelerin, çocuktaki ağızcıl, anal ve üret- rasal düzeyde çeşitli olanaklar yoluyla kendisine karşı zalimce bir üstelemeyle misilleme tehdidinde bulunduklarını düşünüyordu. Ardından 1957’de, zarara uğrayan nesnenin zalimce misillemesinin daha derin bir nedenini buldu. Buna göre zarara uğrayan nesne, zarara uğramayan nesneyi kıskanıyor ve sırf bu nedenle ona saldırmak istiyordu. M. Klein ayrıca yarılma mekanizmalarının, nesneyle olduğu kadar şelfle de il- _ gili olduklarını ve zulmün kötü nesnelerden ’ başka bir yerden de gelebileceğim ortaya koydu. Buna göre narsis örgütlenme içinde şelfin bazı bölümleri, şelfin öteki bölümlerine zulmedebiliyordu.