PUFENDORF

(Samuel, baron VON), alman hukukçu ve tarihçi (Chemnitz, Saksonya, 1632 – Berlin 1694). Elementorum Jurisprudentiae Universalis Libri Duo (Evrensel hukuk biliminin öğeleri) [1660] adlı yapıtı öyle büyük bir başarı kazandı ki Saray seçicisi onun Heidelberg’e profesör atanmasını sağladı (1661). “Severinus de Monzambano” takma adıyla,, siyasal ucube olarak nitelediği Germen İmparatorluğu’nun sert bir eleştirisi olan De statü imperii germanici (Germen İmparatorluğunun durumu) [1667] adlı bir yapıt yayımladı. Kendini unutturmak zorunda kaldığı için, İsveç Lund üniversitesi’nin”doğal hukuk kürsüsünde ders vermeyi kabul etti (1670). De iure naturae et genti- um (Doğal hukuk ve devletler hukuku) [1672] adlı büyQk yapıtı burada yayımladı. Grotius’un düşüncelerini yeniden ele alarak geliştirdiği bu yapıtta, hukuku rasyonel temellere, toplumsal bir sözleşmeye dayandırdı ve barışın doğal durum olduğunu ileri sürdü. İsveç’in (1677), ardından Brandenburg Büyük Seçiciliğinin (1688) tarih yazarlığına getirildi, hukuki ve savunucu çalışmalarını sürdürdü. Rous- seau’yu son derece etkileyen bir delnsan ve yurttaş ödevleri üzerine bir kitap yazdı.