şif. (fâfs rpeyvbpten,’ kavuş- mak’tan peyveste). Esk. ‘1. > Kavuşmuş, erişmiş: “Peyveste değil, mi,aşka ilmi?”„(A. ,H. Tarhan). —2. Birbirine birleşmiş-,rPeyveste ebrûvânını ,y$d eyleyip se>nin..“ (î^e- din% XVIII. yy.). ,^-3. Peyvestq olrhşk, ulaşmak,, yetişmek.
PEYVESTE
23
May