i. (ar. sa<d’ dan iscâd). Esk. Mutlu ve bahtiyar etme, kutlu kılma: Siyah-bah- tah-i dehr-i dûnu san isad eder bir kus (Cenab Şahabeddin). [m ] İSAD i. (ar. -yu^ud’dan iscâd). Esk. Yukarı çıkarma, yükseltme, üstün mevkilere çıkarma. (m)
İS AD
30
Eyl