İSRAFİL

(ibranice k. > ar. İsrafil). Din. İslâm inanışına göre dört büyük melekten biri. (Bu melek kıyamet gününü, öttüreceği boru ile bildirecektir.) || Tevrat’ta ve hıristiyan ilâhiyatında birinci melek mertebesinde göksel ruh. || Sûr-ı İsrafil, İsrafil’in kıyamet günü öttüreceği boru: izzet bulay ki sur-ı İsrafil uyandıra / Geldi sabahlı haşre ne saht oldu hab-ı çerh (izzet Molla). Foto. N .Y.T., Grosclaude, Lacev-Lane-Rapho (LAROUSSE) BEYR1 \ Â Knaitra ‘ J t ° I Huje {jijlii I (Ba\r-til-Haleh) S U nR İ Y E Ho§ Hunikra! ~~nNaharjya # A k k a . ^ 0 / GALİLE °K efar Ats? v S$;ırı»«î d»* Hayfa Tirai K a rm e ljfâ ^ ‘Atınvsib Kaisareia Natanya> T İSRA» Herzliyaf ° Ramat GanJ,; TEL-AVİV-YAFA^fo® Saf Yamffğf^r H olo n \ Rison-el-Zion’^p OV»Sf “*Hha° r°ði«Sn ç Ram âM b A şd o d vGederi Aşkelon Hcbron .Sİaıngife Uitsana A k a b e İSRAİL Foto. İsrail Turizvı büronu, LouİK-Ih ııri-Raph» (LAROVHHE) İSRAİL İSRAİL arması — d e y . Sûr-ı İsrafil (veya İsrafil sûru) gibi, çok gürültülü ve etkileyici ses. — llâhiy. Bk. a n s İ k l . — a n s İ k l . İslâm ilâhiyatı. Çok büyük olduğu söylenen İsrafil in başı arzın üstünde, ayakları yedi kat yerin dibindedir ve dört kanadı vardır. Kanatlarından biri doğuda, biri batıda idi; biriyle vücudunu örter, ötekiyle de kendini Tanrı’nın celâlinden korur. İsrafil’in işi «Levh-i Mahfuz»- da yazılanları okumak, onların yerine getirilmesi için görevlendirilen meleğe bildirmektir. Tanrı’nın emriyle sûrunu üflediği zaman bütün evren yeniden dirilecek ve Hakkın divanına çekilecektir. İsrafil’in yağmurları yağdıran melek olduğuna da inanılır. Tasavvufta, İsrafil, insanın bütün varlığıyle kendini T ann’ya vermesinin örneğidir. Tevrat ve hıristiyan ilâhiyatı: işaya’ya göre (VI, 2), israfiller, görevleri Tanrı’yı övmek ve ona tapmak olan göksel varlıklardır. Bu peygamber israfilleri üç çift kanatla tasvir eder: birinci kanatla yüzlerini örterler, ikinci çiftle uçarlar, üçüncü çiftle ise ayaklarını örterler. Dinbilimcilere göre dokuz melek sınıfının en yükseği israfillerdir.