İSTİSKAL

i. (ar. şiflet, ağırlık, sıkıntı’dan istiskâl). Ağır ve sıkıntı verici bulma. Soğuk davranışlarla hoşlanmadığını anlatma, dolayısıyle kovma: Bir aralık, zavallı arkadaşlarım istiskale uğramışlar, köşkün bahçıvanı vasıtasıyle kapı dışarı edilmişlerdi. (R. N. Güntekin). || Esk. Bir kimsenin varlığından sıkıntı duyma, hoşlanmama. || İstiskal etmek, hoşnutsuzluğunu belli ederek soğuk davranmak: Misafiri istiskal eder gibi bir tavrımız var (B. Felek),